De Feniks was een mythisch wezen; een wandelend vuur van schitterende kleuren dat duizend jaar leefde om vervolgens wedergeboren te worden.
De Feniks is één van de oudste mystieke wezens. De veren van deze adembenemende vogel zijn karmozijnrood, goud en paars- de kleur van de rijzende zon.
Zijn kop en bek lijken op die van een reiger of adelaar, en zijn grootte varieert gedurende zijn leven enorm, de Feniks kan reusachtig worden.
Verbrand en wedergeboren
Er kan nooit meer dan één feniks bestaan.
De vogel kan echter meer dan duizend jaar oud worden voordat hij door zijn eigen vlammen wordt verzwolgen, en vervolgens als jonge vogel uit de as herrijst.
De Feniks is een vuurvogel die volgens sommigen door de ruimte kan vliegen en daarbij zo nu en dan een zonsverduistering veroorzaakt.
Door de eeuwen heen is de feniks altijd sterk met de mystiek rond de zon geassocieerd. De vogel is een symbool van wederopstanding, onsterfelijkheid en leven na de dood.
De mythe van Garuda
In oude Maleisische teksten staat vermeld hoe een Romeinse prins zich met een Chinese prinses verloofde. Hij voer naar de Indische Oceaan om zijn bruid te ontmoeten. Niet ver van Maleisie werd zijn vloot vernietigd door Garuda, de feniks van India.
Garuda vloog met de prinses naar china en bracht haar naar het eiland Langkawi ( het huidige Maleisie) Gelukkig spoelde de romeinse prins op hetzelfde eiland aan, waar hij met zijn geliefde vereningd werd. Ze leefden uiteraard nog lang en gelukkig.
Mythen en legenden
De Feniks en de zon komen in mythen van verschillende oude culturen voor.
Hoewel de verschijningsvorm varieert, komen de verhalen verrasend sterk overeen.
De lengende van de Feniks
De legende van de Feniks gaat over een vogel met een schitterende verentooi die geen eieren legde, geen jongen had en bestond toen de aarde werd gemaakt. De zon schonk het adembenemende schepsel zijn onsterfelijkheid, in ruil waarvoor de feniks beloofde alleen voor dit hemellichaam te zingen.
Verloren jeugd
De Feniks vloog naar een verre woestijn in het oosten en prees de zon met zijn liederen, vijfhonderd jaar lang. Maar de prachtige vogel werd oud, en wilde niets liever dan weer jong en sterk zijn.
In vlammen
De feniks keerde terug naar zijn thuis, dat hij lang geleden had verlaten. Na een nest kaneelschors en een ei van mirre te hebben gemaakt, ging hij op een hoge palmboom zitten om de zon te vragen hem zijn jeugd terug te geven. De zon keek liefdevol naar zijn oude vriend en begon met al zijn kracht op hem te schijnen. De andere dieren verscholen zich haastig voor de zonnestralen, maar de feniks bleef in zijn nest en werd verzwolgen door de vlammen. Alleen zijn as bleef over. Hieruit rees een nieuwe, jongere vogel op. Deze cyclus van sterven en wedergeboorte is sindsdien nooit doorbroken.
De Feniks is nooit geboren, maar zijn wedergeboorte was een geschenk van de zon.
De wereld rond
Het ontstaan van de feniks voert ons naar het Oosten, waar de Chinese Feniks één van de vier heilige dieren is die boven alle andere vogels staat. De oude Egyptenaren noemden het wezen Benu.
Deze reigerachtige vogel was één van de heilige symbolen van Heliopolis, de Stad van de Zon.
God van de Zon
De Grieken pasten het verhaal aan en introduceerden de Zonnegod Apollo in de legende. Deze liet zijn praalwagen toppen om te kunnen luisteren anar de zingende feniks. De Grieken en Romeinen zagen de vogel eerder als pauw of adelaar.
Bij hen miste het wezen de bijzondere verschijning die ermee geassocieerd wordt.
Oorsprong van de Feniks
Sommige mensen geloven dat de fenikslegende geinspireerd was op een Oost-Afrikaanse vogelsoort. Het dier nestelde op zoutvlakten, waar de eieren beschermd werden door opstijgende hete lucht die op wervelende vlammen leek. De optische illusie zou roofdieren hebben afgeschrokken.
Zonsverduistering
Een deel van de Griekse fenikslegende kan verklaard worden uit de export van huiden met paradijsvogelveren in eivormige bundeltjes van mirre; iets wat handelaren uit Nieuw-Guinea deden tot 1000 v. Chr.
De meest interessante verklaring voor het ontstaan van de legende is waarschijnlijk het opmerkelijke vogelachtige patroon van de corona van de zon tijdens enkele totale zonsverduisteringen . Het is heel goed mogelijk dat deze ‘zonnevogel’ oorspronkelijk heeft geleid tot het ontstaan van de feniks en de andere mystieke vogels die ermee geassocieerd worden.
Zagen oude volkeren de reizende feniks in het vogelpatroon bij zonsverduisteringen?
Bron : MBS